Ο έρωτας στα χρόνια του chating

Της Σόνιας Ταλαντινού

Πριν από μερικά χρόνια οι στατιστικές για το chating -η επικοινωνία μέσω Internet- καταμετρούσαν μερικές χιλιάδες χρήστες. Σήμερα, είναι προφανές ότι τα νούμερα έχουν αυξηθεί και μαζί με αυτά έχει διαμορφωθεί από την αρχή και το τοπίο των γνωριμιών και του ερωτοτροπείν. Ξέχασε το φλερτ στο μπαράκι, το κέρασμα μιας μπίρας και την επίμονη αναζήτηση -μέσω κολλητών- του τηλεφώνου σου, το οποίο μπορεί και να μη χτυπήσει από τον ενδιαφερόμενο. Στα αυτιά των σημερινών 20άρηδων αυτά πιθανόν να ακούγονται ως επιστημονική φαντασία, αφού, σήμερα, γνωρίζονται με το πάτημα ενός κουμπιού και την πληκτρολόγηση του προφίλ και των συναισθημάτων τους στο πληκτρολόγιο, δηλαδή, «χάρηκα για τη γνωριμία» = enter.
Μια φίλη -γύρω στα 26- πριν από μερικά χρόνια μπήκε σε κάποιο chat room, από βαρεμάρα και περιέργεια και μοναξιά ίσως, και «τσίμπησε» γκόμενο, αν και η επικοινωνία ξεκίνησε τελείως φιλικά. Η σχέση κράτησε μερικά χρόνια, αλλά δεν ηυτύχησε να καταλήξει. Δεν πειράζει, όλα γίνονται για έναν λόγο και ξαναείπαμε ότι είναι μόνο καλός. Σήμερα, η φίλη μου είναι φανατική πολέμια του chating, ούτε που να το ακούσει, ούτε που να το δει. Και η απορία της είναι «γιατί οι περισσότεροι είναι πρόθυμοι να ανοιχτούν σε κάποιον που ούτε ξέρουν αν θα τον δούνε ποτέ στη ζωή τους, ενώ από κοντά είναι ''σούλα - μούγκα''»; Τελικά, οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν ανάγκη από τον ψυχαναλυτή που δε βλέπουν πίσω από το ντιβάνι, για να πουν τα δικά τους.
Μια άλλη φίλη από Αθήνα -γύρω στα 35- εξαίρει τις χάρες και τα αβαντάζ του chating, προφανώς επειδή η σχέση της καλά κρατεί ακόμα. Η ίδια ισχυρίζεται ότι αποτελεί έναν πρώτης τάξεως τρόπο για να μάθεις πολλά για τον άλλον και να είσαι προετοιμασμένος για το τι θα συναντήσεις. Βέβαια, η συγκεκριμένη γνώρισε Αμερικανό, οπότε και η απόσταση επέβαλε μια εκ του μακρόθεν, πρώτη Ιnternet-ική γνωριμία. Σήμερα, το ζευγάρι συζεί.
Δυο γνωστοί μου παντρεύτηκαν πριν από μερικούς μήνες και να φανταστείς ότι ήταν μια γνωριμία από chat που τίποτε δεν προμήνυε την κατάληξη αυτήν, αφού είχε ξεκινήσει με παρεξηγήσεις, ειρωνείες, δηκτικά σχόλια και κλεισίματα της σύνδεσης (το παλιό καλό «σου κλείνω το τηλέφωνο»). The end.
Ο φίλος μου Αγγελος, που γύρισε πρόσφατα από τη Στοκχόλμη, όπου μένει το μισό χρόνο, μου μίλησε για μια νέα μόδα. Γνωρίζεις κάποιον σ' ένα μπαράκι, μιλάτε, ανταλλάσσετε ονόματα και χαριεντισμούς και μετά μπαίνεις στο Ιnternet, για να τσεκάρεις πού μένει, τι δουλειά κάνει αυτός/ή και οι γονείς του/της, πόσα βγάζουν κι αν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο. Σου λέει, μην πέσω πάνω στον Τέρι, το σχιζοφρενή δολοφόνο με το νυστέρι, όπως λέει και ο Αρκάς... Ή μήπως για να τσεκάρει αν η γνωριμία αποτελεί κελεπούρι; Ναι, εδώ οι γνωριμίες δε σου κάθονται εύκολα, θες και τον πολύφερνο/η γαμπρό ή νύφη. Τρομακτικό!
Στην εποχή των μεταλλαγμένων τροφών, του τσιμενταρίσματος της καρδιάς και του lap top, όταν τα πλήκτρα γράφουν όσα τα μάτια και τα χείλη κομπλάρουν να πουν, ο έρωτας δεινοπαθεί. Και με τόσα μπανταρίσματα και επιθέματα άντε να κλείσει η πληγή. Κάποτε η εξίσωση ήταν «Χ+Ψ= LOVE». Σήμερα, «alt+control+delete = σε σβήνω απ' την οθόνη μου».