Μάγια Τσόκλη

Μόλις έχει γυρίσει από ένα ταξίδι και ετοιμάζεται για το επόμενο. Ο,τι ώρα, ό,τι μέρα και να της μιλήσεις, αυτό είναι το πρόγραμμά της. «Μη με ζηλεύετε», σπεύδει να σημειώσει. «Ζω μια αρκετά μοναχική ζωή».

Παρ' όλα αυτά, γνωρίζω πολλούς που την ζηλεύουν για το γεγονός ότι κατάφερε να ζει από τα ταξίδια της. Και ακόμη περισσότερους που την θαυμάζουν για τον τρόπο που σε ταξιδεύει με αυτά, είτε μέσα από την εκπομπή της στη «ΝΕΤ», είτε μέσα από τα Dvd που κυκλοφορούν μαζί με το περιοδικό «Passport», είτε μέσα από τις σελίδες του περιοδικού.

της Δήμητρας Κεχαγιά, dkexagia@ekdotiki.gr

Ενας φίλος, στέλεχος πολυεθνικής εταιρίας, μου έλεγε ότι ήθελε να σας στείλει βιογραφικό, για να δουλέψει μαζί σας. Δέχεστε τέτοιου είδους περίεργα αιτήματα;
Δεν ξέρετε πόσο συχνά ακούω τέτοιες… προσφορές. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι θεωρούν τη δουλειά μου διακοπές. Μια χαρά περνάει, σκέφτονται, κάνει το ταξιδάκι της και επί τη ευκαιρία τραβάνε και κανένα δυο πλάνα… Εμ, δεν είναι καθόλου έτσι! Βεβαίως και είναι προνόμιο να μη χρειάζεται να κάνεις εκπτώσεις στη δουλειά σου, όμως οι συνεχείς μετακινήσεις, ο περιορισμένος χρόνος, η φυσική καταπόνηση, η ατέλειωτη μελέτη, οι υπερβολικές πληροφορίες που συσσωρεύεις στο μυαλό σου κάνουν τη ζωή σου πολύ ιδιαίτερη. Οχι και τόσο ισορροπημένη. Πάντως ψάχνουμε για συνεργάτες. Οχι τόσο για να μας κουβαλούν τα μηχανήματα, όσο για τη δημοσιογραφική έρευνα. Περιμένω βιογραφικά παθιασμένων ανθρώπων που δε βλέπουν τη δουλειά σαν υποχρέωση και διεκπεραίωση, αλλά σαν χαρά και δημιουργία!

Το όνομά σας αναφέρεται σε δεκάδες blogs ως συνώνυμο του περιπετειώδη ταξιδευτή. Διαβάζω για παράδειγμα πως «... στη δυτική, φτωχή, επικίνδυνη και ταραχώδη πλευρά της χώρας δεν υπάρχει κάλυψη παρά μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα, αν και εκεί θα βρεθείτε μόνο αν είστε πολύ πωρωμένος ταξιδιώτης, αν σας λένε Μάγια Τσόκλη ή αν θέλετε να αυτοκτονήσετε...».
Σας φαίνεται περίεργο;
Οχι. Μετά από 9 χρόνια συνεχούς παρουσίας στον τηλεοπτικό χώρο είναι μάλλον φυσικό. Το ευχάριστο είναι ότι το όνομά μου έχει συνδεθεί με το σκεπτόμενο, υπεύθυνο ταξίδι και όχι με τον αφελή και ανόητο τουρισμό.

Τι διαχωρισμό θα κάνατε ανάμεσα στον ταξιδευτή και τον τουρίστα; Μπορείτε πια να ξαναγίνετε τουρίστρια;
Ο τουρίστας ξεκουράζεται και ακολουθεί, ο ταξιδευτής ταλαιπωρείται, ψάχνει, ενδιαφέρεται, συμμετέχει. Ο τουρίστας έχει μια υπεροψία στην επιφανειακή κριτική του, ο ταξιδιώτης εκτιμά τη διαφορετικότητα, παλεύει να κατανοήσει και να δικαιολογήσει τα φαινόμενα. Ο τουρίστας μεταφέρει μαζί του τον κόσμο του και τις απαιτήσεις του, ο ταξιδιώτης αφήνεται στην αλήθεια του προορισμού. Αν θα μπορούσα να ξαναγίνω τουρίστρια; Ποτέ μην πεις ποτέ! Αλλά δύσκολο το βλέπω, γιατί δυσκολεύομαι πια να συνδυάσω το ταξίδι με τις διακοπές ή την ξεκούραση.

Χάρη στον πατέρα σας, εικαστικό Κώστα Τσόκλη, το ταξίδι μπήκε από νωρίς στη ζωή σας. Πως και πότε αποφασίσατε να το κάνετε επάγγελμα; Πώς εξελίχθηκε η πορεία: σχεδιάστρια μόδας, γκαλερίστα, δημοσιογράφος, παραγωγός ντοκιμαντέρ;
Το ταξίδι μπήκε από νωρίς στη ζωή μου, γιατί ζούσαμε στο Παρίσι. Ετσι, η διαδρομή Ελλάδα-Γαλλία έμοιαζε λιγάκι με Ομόνοια-Σύνταγμα. Η μετακίνηση ήταν πάντα φυσική για μένα, η αίσθηση του να είσαι στο δρόμο. Από εκεί και πέρα η επαγγελματική μου πορεία ήταν λιγάκι περίεργη: άρχισα σπουδές Ιατρικής με φιλοδοξία να ενταχτώ στους «Γιατρούς χωρίς Σύνορα», τέλειωσα Κοινωνιολογία, επέστρεψα στην Ελλάδα και σε οικογενειακά βιώματα: στην Αισθητική, μέσω της Μόδας. Εχοντας ένα ωραίο σπίτι στο Θησείο, άνοιξα μια γκαλερί, όπου φιλοξένησα νέους καλλιτέχνες που γνώριζα. Οι επαγγελματικές μου δραστηριότητες με οδήγησαν -ως καλεσμένη καταρχάς- στα πλατό του «Συν και Πλην» της τότε «ΕΤ2», όπου και μου έγινε μια πρόταση συνεργασίας. Εκεί ξεκινήσαμε με το σκηνοθέτη Χρόνη Πεχλιβανίδη να προβάλλουμε κοντινούς ελληνικούς προορισμούς που αγαπούσαμε και μετά από προτροπή της διοίκησης της «ΕΡΤ» ξεκινήσαμε το «Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα», που με τα χρόνια ενηλικιώθηκε, μεγάλωσε σε διάρκεια, εγκατέλειψε τα πάτρια εδάφη και ωρίμασε… Επαγγελματικά, ακολούθησα λιγάκι το κάρμα μου...

Σε ποια ταξίδια συναντήσατε τις μεγαλύτερες πρακτικές δυσκολίες και σε ποια τις μεγαλύτερες πνευματικές και ηθικές;
Συνήθως, αυτά τα πράγματα πάνε μαζί. Τις πνευματικές-ηθικές δυσκολίες τις συναντάς σε μέρη που δεν έχουν την ίδια κουλτούρα με τη δική σου. Λογικό είναι εκεί να δυσκολεύεσαι και σε πρακτικά θέματα. Στο Αφγανιστάν και την Υεμένη, ας πούμε, τα γυρίσματα ήταν δύσκολα, αλλά συγχρόνως απέραντα γοητευτικά, γιατί επρόκειτο για έναν άλλο κόσμο. Με άλλες αξίες, άλλους στόχους, άλλες ελπίδες…

Εχει αποτυπωθεί στη μνήμη σας κάποια εικόνα, ένα πρόσωπο, ένα βλέμμα, μία κουβέντα που θα δυσκολευτείτε να ξεχάσετε;
Η καλή μου μνήμη είναι η φωτογραφική. Τις κουβέντες, δυστυχώς, τις ξεχνάω. Οπότε ναι, θυμάμαι το μοναδικό φως του Θιβέτ στα 5.000 μ., τις εύφορες κοιλάδες του Αφγανιστάν, το πράσινο της λίμνης στην κορυφή του ηφαιστείου του Ομετέπε στη Νικαράγουα, τα πρόσωπα των προσηλωμένων στην προσευχή τους ινδουιστών του Μπενάρες, τα λυγερά κορμιά των γυναικών του Μάλι, τα χαμόγελα των παιδιών που ζούσαν στους σκουπιδότοπους της Λουσάκα, τα τραγικά πρόσωπα των ασθενών στο Καπίρι της Ζάμπιας… Θυμάμαι πολλά. Ολα μέσα μου είναι και επηρεάζουν το βλέμμα και τις απόψεις μου.

Υπήρξαν κάποια ταξίδια στα οποία φοβηθήκατε εξαιτίας των συνθηκών υγιεινής;
Στην αρχή, είχα κάποιες δυσκολίες, όμως μετά, θες δε θες, συνηθίζεις και μαθαίνεις να εφοδιάζεσαι με τα απαραίτητα. Ακόμη και στην Αθήνα πια, οι φίλοι διασκεδάζουν με το πόσο αυτάρκης είμαι! Από φαγητό μέχρι σαπούνι, για να μην μπω και σε άλλες λεπτομέρειες, όλα τα κουβαλάω στο σακίδιό μου που έχει πλέον γίνει προέκταση του σώματός μου. Χωρίς αυτό νιώθω άβολα.

Πώς έχει επηρεαστεί η προσωπική σας ζωή από τη δουλειά σας;
Η προσωπική μου ζωή είναι η δουλειά μου. Ετσι έχει επηρεαστεί. Παντρεύτηκα το Χρόνη Πεχλιβανίδη, το σκηνοθέτη μου, τι άλλο να σας πω;! Ετσι, η σχέση χαίρεται με τις επιτυχίες και υποφέρει από τα άγχη της δουλειάς. Ουσιαστικά, η σχέση έγινε συνεργασία. Με τα καλά και τα κακά της. Οσο για τους φίλους, και αυτοί μετά από λίγο αναγκάζονται να καλύψουν τη φυσική σου απουσία με καινούργιες παρέες… Είμαι ένας άνθρωπος που γνωρίζει μεν πολύς κόσμος λόγω της τηλεόρασης, ζω όμως, εκ των πραγμάτων, μια αρκετά μοναχική ζωή… Τα λέω, για να μη ζηλεύετε!

Νιώθετε πιο ασφαλής όσο περνούν τα χρόνια;
Ισως να είμαι πιο ήρεμη. Ομως, έχω συνείδηση ότι όλα μπορούν να ανατραπούν σε κλάσματα δευτερολέπτου, ειδικά στις χώρες που επισκεπτόμαστε. Νιώθω πιο έτοιμη όσο περνούν τα χρόνια να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες, όχι πιο ασφαλής. Ποιος νοήμων άνθρωπος μπορεί πια να νιώθει ασφαλής;

Τι είναι επιτυχία και τι αποτυχία;
Δεν έχω ιδέα. Φαντάζομαι ότι η επιτυχία ή η αποτυχία έχει να κάνει με τους στόχους που βάζεις. Η επιτυχία η δικιά σας μπορεί να είναι η δική μου αποτυχία… ή αντίστροφα. Πάντως, αυτό που ξέρω είναι ότι η κοινωνική επιτυχία δεν είναι καθόλου συνώνυμο της ψυχικής ισορροπίας… που ίσως αυτό να είναι η μέγιστη επιτυχία στη ζωή.

Τι ετοιμάζετε τώρα;
Τώρα φεύγουμε για ένα ταξίδι στο Νεπάλ και βρισκόμαστε στην παραγωγή των εκπομπών για το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και το Αφγανιστάν, που θα προβληθούν πριν το καλοκαίρι.



Ποια μέρη απ' όσα έχετε επισκεφτεί σκέφτεστε ως ιδανικά για να…
Ερωτευτείτε
Το Παρίσι, τον Απρίλιο… Είναι κλισέ βέβαια, αλλά δικαίως!
Κάνετε οικογένεια
Αυτό δεν είναι θέμα τοποθεσίας, είναι θέμα συγκυριών και συντρόφου!
Πίνετε τον πρωινό σας καφέ
Τον Περίβολα, στην Οία.
Το αγαπημένο σας ποτό
Πάνω σ ' ένα ιστιοπλοϊκό, στο μέσον του Αιγαίου, με 3 μποφοράκια (άντε 4), και μια ωραία δύση να μας συντροφεύει.
Συζητάτε με ανθρώπους
Το αεροδρόμιο της Χεράτ στο Αφγανιστάν, περιμένοντας μια πτήση που δε θα έρθει ποτέ...
Να φωτογραφίζετε
Τη Νουβία του Σουδάν! Και τυφλός να είσαι θα βγάλεις αριστουργήματα!
Να χορεύετε
Ξυπόλητη στην παραλία του Σαν Χουάν ντελ Σουρ, στη Νικαράγουα…
Να αυτοσυγκεντρωθείτε
Το σπίτι μου στην Τήνο, κλείνομαι στο καβούκι μου και βγάζω ταμπέλα «Μην ενοχλείτε»!
Να… χαθείτε
Την Κολομβία… Και με την ευκαιρία να μάθω και ισπανικά…
Να κλάψετε
Κλαίω εκεί που πίνουν τα δάκρυά μου…

Οι 5 καλύτεροι προορισμοί για καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό
«Στην Ελλάδα αγαπώ πολύ την Υδρα, τη Σύμη, το Καστελόριζο, την Εξω Μάνη και τους Παξούς. Στο εξωτερικό θα πρότεινα την ποικιλία της Νοτίου Αφρικής, τα βουκολικά τοπία της Νέας Ζηλανδίας, την επιστροφή στη φύση στην Κόστα Ρίκα, τους γοητευτικούς μάγους της χώρας των Ντογκόν στο Μάλι και πάντα τα παράλια της Μικράς Ασίας».