Χαλκιδική: Πάει με όλα

Δεν την παινεύουμε, γιατί είναι το σπίτι μας (άντε καλά, το εξοχικό μας ή το εξοχικό του κολλητού μας), αλλά επειδή τα έχει όλα. Από ελεύθερο κάμπινγκ -παράνομο μεν, κλασικό δε- μέχρι υπερπολυτελή μπανγκαλόου, που νοικιάζονται για 10.000 ευρώ ημερησίως.

του «Sunday»

Κι αν νομίζετε ότι την ξέρετε σαν την παλάμη του χεριού σας, απατάσθε. Κρύβει συνέχεια εκπλήξεις.
Εκπληξη 1η: Σε πόση ώρα θα φτάσεις. Δεν ξέρεις ποτέ.
Εκπληξη 2η: Εκεί που βρίσκεσαι σε μια παραλία γεμάτη παιδάκια και κουβαδάκια, με το που φεύγει ο ήλιος μετατρέπεται σε ρέιβ πάρτι.
Εκπληξη 3η: Εσύ, ο Βορειοελλαδίτης, που συχνά πλέον την σνομπάρεις, γιατί «την έχεις φάει με το κουτάλι», συνειδητοποιείς ότι τείνεις να γίνεις μειονότητα. Οι Αθηναίοι δεν προλαβαίνουν να κλείνουν ξενοδοχεία -μέτρα πόσες αθηναϊκές πινακίδες σε περιτριγυρίζουν-, ενώ σε χαμηλές σεζόν, όπως ο Ιούνιος, θα ξαναδείς εκεί Αγγλους και Γερμανούς που είχαν χαθεί για χρόνια. Οταν, δε, ανεβαίνει κατακόρυφα η θερμοκρασία μαζί με τις τιμές -βλέπε Ιούλιο και Αύγουστο-, αντιλαμβάνεσαι ότι τα βουλγάρικα, τα ρουμάνικα και τα ρωσικά αρχίζουν να κυριαρχούν.
Εκπληξη 4η: Ολα τα 'χει ο μπαξές. Σε όποια φάση της ζωής σου και να βρίσκεσαι, παιδί, έφηβος, φοιτητής, με τον καλό σου, με την οικογένειά σου ή συνταξιούχος, υπάρχει μια παραλία, ένα κάμπινγκ, ένα κατάλυμα και για σένα.

Τάπερ, κουβαδάκια, γενική μετακόμιση
Φούρκα, Σίβηρη, Χανιώτη αποτελούν τη χαρά του γονιού, λόγω των λούνα παρκ και των παιδότοπων που διαθέτουν. Σαγιονάρα, σούπερ μάρκετ, εφημερίδες και βόλτα με το αυτοκίνητο για 500 μ. Αφού είναι όλοι τους παιδιά της πόλης και αδυνατούν να αφήσουν τις συνήθειές τους στο διαμέρισμα, τι στο καλό τις θέλουν τις διακοπές; Στο Κασσανδρινό θα κάτσει όλη η οικογένεια σε κάποια ταβέρνα για κρέας και δε θα αφήσει τις υπόλοιπες παρέες από το σαματά να φάνε με την ησυχία τους. Στην Αγ. Παρασκευή θα πάνε τη γιαγιά στα λουτρά και μετά στάση για ένα παγωτό με θεά από τη «Villa Stasa». Ρηχές, δηλαδή ιδανικές για παιδιά, είναι και οι παραλίες Τρανή Αμμούδα, Αγ. Μάμας και Ν. Ρόδα. Οικογενειοκατάσταση θα συναντήσεις και στην Ποτίδαια, πριν από τη διώρυγα, στις μικρές παραλίες που θα πάρει το μάτι σου από ψηλά, έτσι όπως αναπτύσσεις ταχύτητα, για να περάσεις στο «πόδι».

Πτυχιακή στο ξενύχτι
Αμμουλιανή: «Μωρό μου, φέτος, θα σε πάω σε νησί». Σε ποιο νησί τώρα είναι άλλο θέμα. Οχι ότι έχει τίποτα να ζηλέψει από τα άλλα. Και τις καταγάλανες παραλίες του τις έχει και τα κάμπινγκ του και όλα τα καλά. Μέχρι και το δικό της μοναδικό σύμπλεγμα νησιών, ονόματι Γαϊδουρονήσια, έχει. Στα νησάκια αυτά πηγαίνετε συνήθως με ΙΧ βάρκα. Αν κάνετε το λάθος να πάτε μόνοι σας, πάρτε και μια μπάλα του βόλεϊ μαζί σας, να σας κάνει παρέα, όπως στο «Ναυαγό».
Ποσείδι: Τι να πρωτοπεί κανείς; Το πιο ποθητό κάμπινγκ της χώρας για ηλικίες 18-25 και βάλε. Πρώτη Ιούλη μέχρι και τέλος Αυγούστου λειτουργεί το κάμπινγκ του ΑΠΘ και γίνεται η νύχτα μέρα. Προτεινόμενη περίοδος, αν δεν έκανες γυμναστική μέσα στη χρονιά, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου, καθώς το πρώτο κυκλοφορούν μόνο τα ΤΕΦΑΑ. Ασε φίλε μου, η χούντα του κοιλιακού.
Καλλιθέα: Η Μύκονος της Χαλκιδικής. Οποιο νυχτερινό σχήμα και clubάκι δε θέλει να φάει την πίκρα της πόλης μετακομίζει εδώ. Rooms to let και άγιος ο Θεός. Το δε βράδυ είναι σαν να περπατάς στην Τσιμισκή σε περίοδο εκπτώσεων. Στα πολύ συν, οι υπαίθριοι τατουατζήδες και το μεξικανικό εστιατόριο. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για το Μαρμαρά, για τους πιστούς του δεύτερου «ποδιού».
Πλατανίτσι: Τι κι αν τα ενοικιαζόμενα, από τη μία, σου φαίνονται απλησίαστα και το Ποσείδι τρελοκομείο; Στο Πλατανίτσι θα βρεις τη χρυσή τομή. Με λίγα ευρουλάκια per night «τη βγάζεις» μια χαρά. Αρκεί να μη στήσεις τη σκηνή σου κάτω από ακακίες, γιατί θα κολλήσει το σύμπαν.
Ν. Πλάγια: Καλά, από νερά δε λένε και τίποτα, αλλά από λουκουμάδες της γιαγιάς respect. «Αν φας, ξανατρώς». Αν, λοιπόν, σε φέρει προς τα 'κει ο δρόμος σου, μια επίσκεψη στο λιμανάκι, στην δεξιά άκρη του, θα σε αφήσει ικανοποιημένο. Ασε που στην επιστροφή θα νιώσεις την ηδονή της οδήγησης με 100 χλμ. την ώρα. Ανοιξε και το ραδιόφωνο ν' ακούσεις τις εκπομπές «της επιστροφής». Οταν οι άλλοι θα στριμώχνονται στα δύο «πόδια», εσύ θα πίνεις καφέ στο μπαλκόνι.
Για σένα, ορεινέ Χαλκιδικιώτη, που περιμένεις τη δικαίωση και την προσοχή μου, αλλά επειδή δε διαθέτεις θάλασσα δε σου την δίνω, μια κουβέντα μόνο. Γελάει καλύτερα όποιος θα γελάσει το 2080. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τότε θα λιώσουν οι πάγοι και όλη η Χαλκιδική θα γίνει νησί. Εκεί να δεις χαρές που θα κάνεις, όταν ξαφνικά τα κτήματά σου γίνουν παραθαλάσσια -λες κάτι χωράφια που έχω στον Αγιο Πρόδρομο να πάρουν τελικά αξία; Ας φάω κάνα σουβλάκι, μέχρι να το σκεφτώ καλύτερα...

Fly me to the moon
Κολπάκια στο τρίτο «πόδι», όπως αυτά της Ουρανούπολης, είναι μια κάποια λύση, μόνο πρόσεχε μην παραβιάσεις το «άβατο» και η μικρή έχει μπλεξίματα. Στα Πυργαδίκια, θα απολαύσεις βραδινό μπάνιο και θα απορήσεις για το πόσο σιγανά παίζουν μουσική τα μπαράκια. Αν βρεις κανένα ανοιχτό… Η περιοχή έχει γεμίσει ωραίες βίλες. Δε θα ξέρεις πια να διαλέξεις, μέχρι που θα μάθεις τις τιμές και θα πεις: «Βρε, τα Πυργαδίκια».
Στα κολπάκια του «Καρρά» μπορεί και να αγανακτήσεις με τις περιφράξεις, αλλά θα σε αποζημιώσουν η νηνεμία και η απίστευτη ησυχία. Κι αν «λαλήσεις» από το πολύ τζιτζίκι, βάλε κάτι πάνω σου και πήγαινε στο καζίνο -αρέσουν κάτι τέτοια στις γυναίκες. Ασε που έχει και ρομαντικά εστιατόρια.
Στο Κάστρο Τορώνης θα δείτε το δειλινό. Σούπερ κατάσταση, αρκεί να μην καίγεται η Χαλκιδική. Ανέβα όσο πιο ψηλά μπορείς και βγάλε φωτογραφίες με φόντο το κόκκινο του ήλιου την ώρα που σβήνει.
Ρομαντσάδα σε ισχυρές δόσεις θα ζήσεις και στο Παλιούρι. Τέρμα κάτω, στη «μύτη», αλλά και στο χωριό, που είναι γραφικό κι έχει κάτι ταβέρνες φο-βε-ρές. Να φάτε ψάρι εκεί, και θα με θυμηθείς. Ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι κι ένα καλό δείπνο αντικαθιστά επάξια τα κεριά, το χαμηλό φωτισμό και την απαλή μουσική που δε θα βρεις στην πλατεία. Μην ξεχάσεις να πιεις ένα ποτό στο «Πόρτο Βαλίτσα». Μπαλκόνι στη θάλασσα, μέσα στα πεύκα, με υπόκρουση Χατζιδάκι και Ρενέ Ομπρί. Πιάνει πάντα.

Αρτος και θεάματα
Ολη η Χαλκιδική «βουτηγμένη» στην κουλτούρα είναι καλοκαιριάτικα. Στα Ν. Μουδανιά, στο Λόφο της Σάνης, στη Σίβηρη, στα κάμπινγκ του Αρμενιστή και του Καλαμιτσίου και στο Παλιούρι, γίνονται συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις που αυτοαποκαλούνται φεστιβάλ, άσχετα αν εκεί δίνει το «παρών» η Σάρα, η Μάρα και το κακό συναπάντημα -από καλλιτέχνες και κοινό.
Αρμενιστής: Αν πας φέτος, θα χορτάσεις συναυλίες. Τριήμερα ska-reggae, Οnirama, Rootsman, Flintstones και χίλιοι μύριοι άλλοι θα παρελάσουν από το κάμπινγκ. Και να ‘ταν βέβαια μόνον αυτό με τα πολιτιστικά... Από τον Ιούνιο μέχρι τα τέλη του Σεπτέμβρη, μπορεί να πέσεις σε συναυλία ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο χωριουδάκι του νομού, ενώ η παράγκα που θα δεις μπροστά σου ίσως και να έχει μετατραπεί σε αίθουσα τέχνης, για να φιλοξενήσει έναν αυθεντικό «Παχατουρίδη».

Αδρεναλίνη στα κόκκινα
Αρμενιστής, Σάνη και «Καρράς» αποτελούν τους απόλυτους προορισμούς για σένα που δεν κάθεσαι λεπτό ήσυχος και τα σπορ είναι τρόπος ζωής, ακόμη και το καλοκαίρι. Θες να δεις τον κόσμο... υποβρυχίως, με αναπνευστήρα και φιάλες; Θες να νιώσεις να σου φεύγει η ψυχή στο θαλάσσιο «παρά πέντε»; Ή μήπως γουστάρεις tubes με ταχύτητα για maximum αδρεναλίνη; Απ' όλα έχει ο μπαξές κι ακόμη περισσότερα. Οι τιμές είναι προσιτές και η δράση ατελείωτη. Κι αν είσαι σέρφερ, δε σε φοβάμαι. Εσύ, τόλμησε να πιάσεις Ποσείδι πλευρά -στο Ακρωτήρι- και μόλις ο αέρας γυρίσει, ρίξε τη σανίδα και το πανί σου και ξεκίνα. Τέλος, κατευθύνσου στα κατά τόπους μπιτς μπαρ που φιλοξενούν bunjee jumping ή ξεκίνα πεζοπορία στα δάση του Χολομώντα και του Ταξιάρχη. Αν είσαι «προεδρικός», τότε δοκίμασε γκολφ στον «Καρρά» κι ευχήσου να μη βρει το μπαλάκι σου... τζαμαρία.

Οι παρέες γράφουν... καλοκαίρια
Αν ένας από εσάς θυμίζει Βουτσά, με το περίφημο «Εχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;», ανοίξτε πανιά για Πόρτο Κουφό. Στο λιμάνι του, το οποίο είναι το μεγαλύτερο και ασφαλέστερο στην Ελλάδα, αξίζει να κάνεις αυτοκρατορική είσοδο με το σκάφος. Μόνο συνεννοηθείτε από πριν ποιος θα αναλάβει το παρκάρισμα και το δέσιμό του -μη γίνετε ο περίγελος του κόλπου.
Αν πάλι ως άνθρωποι και ως παρέα δε διαθέτετε τέτοιες πολυτέλειες, υπάρχει πάντα και το ΚΤΕΛ, το οποίο από μόνο του εγγυάται περιπέτεια είτε ξεκινήσετε για Ν. Μουδανιά, είτε για Σάρτη.

Ολα στη φόρα
Στις πολυσύχναστες πλέον Καβουρότρυπες ο θεσμός του γυμνισμού καλά κρατεί. Οσοι θέλετε να νιώσετε ελεύθεροι και ωραίοι, ξεκινήστε για εκεί, αλλά κάντε πρώτα και μια εξάσκηση στην αναρρίχηση σε βράχια. Θα σας χρειαστεί.
Εχεις πάει στα Γαϊδουρονήσια στην Αμμουλιανή; Μόνο... γαϊδούρια δε θα βρεις, σε αντίθεση με τους γυμνούς πειρασμούς. Βγάλτα κι εσύ, για να νιώσεις καλύτερα, αλλά μην κάνεις σαν τους ήρωες του «Παρά Πέντε», γιατί ο κόσμος εκεί θέλει την ησυχία του και μπορεί να τον αγριέψεις. Σε κάποια πονηρά κολπάκια της Αμμουλιανής και του δεύτερου «ποδιού» μπορείς, επίσης, να «τα πετάξεις» και να επιστρέψεις στην αγκαλιά της φύσης. Απαραίτητη προϋπόθεση, να έχει βάρκα.

Μοναχός σου χόρευε...
Νικήτη: Τι να σου πω παραπάνω από αυτά που ξέρεις... Για την Παλιά Νικήτη, όμως; Καλά άκουσες. Λίγο πριν μπεις στη Νικήτη, σκας αριστερά και βρίσκεσαι στην Παλιά Νικήτη, ένα χωριό που είναι σαν να μην το έχει αγγίξει ο χρόνος. Για του λόγου το αληθές, προτείνω να «την πέσεις» στο καφενείο στο κέντρο του χωριού και να αφουγκραστείς τους ρυθμούς. Ούτε ο Αρναούτογλου δεν έχει πάει εκεί. Φαντάσου.
Αν βρίσκεσαι στο δεύτερο «πόδι» και θέλεις να πας μια βόλτα μόνος σου, μακριά από πολυκοσμία, παρασέλα παρεό και τρέντι σαγιονάρες, ανηφόρισε προς Παρθενώνα. Εκεί θα δοκιμάσεις καλό φαγητό, θα κάνεις βόλτες στα λιθόστρωτα δρομάκια και θα βιώσεις την εμπειρία της ησυχίας.

The beat goes on
Καλλιθέα, Μαρμαράς, Φούρκα, Τριστινίκα, Καλλικράτεια. Τα πιο γνωστά meeting points των Ελλήνων και ξένων ξενύχτηδων παραθεριστών. Κλαμπ, ελληνάδικα, μπαράκια, γυράδικα και ταβέρνες συγκεντρώνουν χιλιάδες κόσμο, κυρίως τα Σαββατοκύριακα, και μετατρέπονται σε πασαρέλες εγχώριων και μη επισκεπτών. Αν ξεπεράσεις το μποτιλιάρισμα και φτάσεις στον προορισμό σου χωρίς τη βοήθεια του Lexotanil -πράγμα που σημαίνει είτε ότι είσαι κάτω των -άντα ή ότι σου έλειψαν οι έξοδοι όταν ήσουν έφηβος-, τότε η νύχτα είναι όλη δική σου. Κάποια λίγο πιο λαϊκά και κάποια άλλα με μια επίφαση πιο «ψαγμένης» διασκέδασης, όλα, όμως, με έναν κοινό παρονομαστή: να μη σε αφήσουν να ξεχάσεις ότι το καλοκαίρι είναι εδώ και ότι πρέπει να το ζήσεις στο maximum και μέχρι πρωίας.