Αντώνης Καλογρίδης

Αν θέλεις να σε μισήσω, βάλε με να κάνω συνέντευξη Παρασκευή βράδυ. Ζευγάρια πηγαίνουν σινεμά, γιάπηδες νέας κοπής μερακλώνουν σε after job parties και ένα άυπνο φρικιό -δηλαδή εγώ- τρέχει να προλάβει το ραντεβού του. Ενα ραντεβού με τον Αντώνη Καλογρίδη.

του Οδυσσέα Μητσόπουλου, omitsopoulos@yahoo.gr
φώτο: Γρηγόρης Σιαμίδης

Σκηνοθετεί την Αγκάθα Κρίστι, σκηνοθετεί και τα «Mad Music Awards». Ντύνει τις νύχτες της Αθήνας με «Motel», ντύνει και την Αννα Βίσση άνδρα. Θέλει την απομόνωση, θέλει όμως και τη Μύκονο. Ποιος είστε, τελικά, κύριε Καλογρίδη; Σκηνοθέτης, σκηνογράφος, παντογράφος και mood director της νυχτερινής Αθήνας.
Είναι ο υπεύθυνος για το avant garde στιλ του «Motel», μα και αυτός που θα πετάξει τα τελευταία λουλούδια στην Πέγκυ Ζήνα. Είναι από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν αυτό το μάτι του τρελού, είτε σου μιλάει για το «2» του Παπαϊωάννου, είτε για τις τηγανητές πατάτες. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι μου λέει ότι το αποψινό τετ α τετ θα είναι μια καλή εμπειρία.
Πριν από λίγο καιρό είχε ανεβάσει στη Θεσσαλονίκη το «Μάρτυρα Κατηγορίας». Εβαλε, δηλαδή, τη Δανδουλάκη, της Βέρας στο Δεξί, να παίξει Αγκάθα Κρίστι; «Αυτή ακριβώς ήταν και η μαγεία της παράστασης. Μια ομάδα ετερόκλητων μεταξύ τους ηθοποιών και συντελεστών, που εν τέλει έδεσαν τέλεια μεταξύ τους. Εκτός από αυτό, ήθελα να δώσω και μια φρέσκια ματιά σε ένα κλασικό έργο, χωρίς όμως να αλλοιώσω το μεγαλείο της Κρίστι. Πέρασα μέσα και τις επιρροές μου από τα film noir, δίνοντας λίγο από το κλίμα της εποχής του '40».
Με ρωτάει αν είδα την παράσταση κάτω και του απαντάω «όχι». Δείχνει να μην του καίγεται καρφί. Τόσο που παραγγέλνει άλλες δύο μπίρες στο σερβιτόρο. Σε εκείνον που όποτε πάω στο μαγαζί με σνομπάρει, αλλά τώρα είναι ξαφνικά στο τσακίρ κέφι! Τι στο διάολο;

Sex and the cities
Ο Αντώνης έχει ένα ταττού στον αριστερό ώμο, που ξεπροβάλλει κρυφά από την μπλούζα του. «Είναι ένα ινδονησιακό tribal. Μη με ρωτήσεις για ποιον το χτύπησα, δεν έγινε για τέτοιο λόγο. Απλά μπήκα στο συούντιο, διάλεξα σχέδιο και τέλος. Ή το κάνεις ή όχι». Ωραίο, ρε παιδί μου, δε λέω, αλλά που να τρέχεις μετά για laser. Δεν είδες η Αντζελίνα Τζολί τι έπαθε; Την οποία σαφώς προτιμά από τη Μόνικα Μπελούτσι και σε ένα παράλληλο σύμπαν θα μπορούσε να είναι ηρωίδα σε έργο του. Αρκεί να φορούσε δωδεκάποντο και να κάπνιζε νωχελικά τσιγάρο, σκέφτομαι. Τώρα ο συνειρμός της Τζολί μας δίνει μία και ανοίγουμε το φάκελο «σεξ». «Για μένα σέξι είναι πάνω απ' όλα ένα έντονο βλέμμα, μια δυνατή ματιά. Σου βάζω και τη γλώσσα του σώματος, που άθελά μας αποκαλύπτει πράγματα που λέμε να κρύψουμε. Φυσικά, πάντα ένα καλό κρεβάτι θεωρείται σέξι. Ή ένα ατμοσφαιρικό δείπνο με κεριά».
Εμπρός καλή μου αδιακρισία, ρώτα τον πώς κουμαντάρει τα σεξουαλικά του απωθημένα.«Για μένα μάλλον δεν υπάρχουν. Εχω άλλου είδους απωθημένα σήμερα στη ζωή. Ας πούμε, ένα σπίτι σε νησί με δική του παραλία. Στη Μύκονο λόγου χάρη, αν και πλέον εκεί είναι πανάκριβα. Δεν ξέρω τι τρέχει με αυτό το μέρος, αλλά βρίσκεται μονίμως σε μια έκρηξη ενέργειας. Σου δίνει ολοένα και περισσότερο γκάζι να ξεσαλώσεις. Μπορεί να είναι ενεργειακό το θέμα». Και στη Θεσσαλονίκη, όμως, δεν περνάμε ωραία;
ΟΚ, πάμε πάσο, ζούμε σε μια πόλη - μινιατούρα. Η Αθήνα, όμως, είναι αρκετά μεγάλη, για να υποστηρίξει ένα star system; «Μωρέ δεν έχει να κάνει με το μέγεθος της υπόθεσης το σταριλίκι. Star μπορείς να είσαι και σε μια παρέα 5 ατόμων, πόσω μάλλον σε 3 εκατομμύρια πληθυσμό. Αλλο, όμως, που τα media έχουν “ξεχειλώσει” τον όρο, για να βγάζουν κάθε μέρα νέα πρόσωπα. Ξαφνικά όλοι δίπλα μας χρίζονται star. Ε, αυτό είναι λίγο αστείο». Υπάρχει πάντα και το εξωτερικό, όμως, Αντώνη. Φτιάχνουμε βαλίτσες και εξαφανιζόμαστε από προσώπου γης. «Την λατρεύω την Αθήνα, ρε γαμώτο. Εχω ζήσει Νέα Υόρκη, Λονδίνο, αλλά και Σίδνεϊ. Εντάξει, υπάρχουν άλλα ερεθίσματα εκεί, αλλά σαν τον αέρα της Ελλάδας δε βρίσκω πουθενά. Ασε που στη φάση που είμαι δε θέλω να την ψάξω για δουλειά στο εξωτερικό. Βέβαια, αν έρθει κάτι, δε θα το κλοτσήσω κιόλας. Τώρα, μένω κεντρικά στο Κολωνάκι και παλιότερα στο Θησείο. Μου αρέσει να αλλάζω γειτονιές και παραστάσεις. Είναι πολύ αναζωογονητικό αυτό για το μάτι». Μεταξύ μας, για να την πω την αμαρτία μου, ούτε εγώ θα είχα πρόβλημα να μένω Κολωνάκι. Αρκεί να μη μου έκλεινε το πάρκινγκ η Ελλη Στάη.

Σας ευχαριστούμε που επιλέξατε τις αερογραμμές μας Τσακίζουμε κάτι burgers, μιλώντας για την αδερφή του, τη Νατάσσα, που ξεκίνησε νέα σειρά στον Alpha, αλλά και για τη βροχή που τον τυράννησε στο στήσιμο των βραβείων «Mad». Μου δίνει την εντύπωση πως δεν τα κυνηγάει τα πράγματα ο Αντώνης. Ακούει, βλέπει, ζυγίζει και αναλόγως κινείται. Τη Βίσση, για παράδειγμα... Της σκηνοθέτησε το clip, γιατί την γουστάρει σαν άτομο. Και ναι, την θεωρεί star πρώτου μεγέθους. Εχει γνωρίσει και τους «Onirama» και τους βρήκε φοβερούς. Τον βάζω να μου προτείνει ένα βιβλίο. Εδώ σε θέλω κάβουρα, λέω από μέσα μου. «“Το Αρωμα του Ονείρου” του Τομ Ρόμπινς, γιατί ήταν ένα καλό “ταξίδι”. Γενικά, “μασάω” με τα βιβλία που σε ταξιδεύουν. Το έχω ανάγκη αυτό».
Θέλω να πληρώσω, με αγνοεί και κερνάει αυτός. Πρέπει να είναι στην Αθήνα μέχρι τις 12, για να τελειώσει ένα project που έχει στο μυαλό του. Θέλεις να σου κάνω έναν απολογισμό της βραδιάς; Τελικά, η εμπειρία μου μαζί του δεν ήταν τόσο καλή όσο περίμενα. Ηταν καλύτερη. Αντώνη, η Aegean έχει καθημερινά 10 πτήσεις για Θεσσαλονίκη. Δεν έχεις καμιά δικαιολογία...


Για τη Θεσσαλονίκη «Δε θέλω να σου πω τα τετριμμένα για το καλό φαγητό και τους μπριόζους ανθρώπους της πόλης. Αυτά, ευτυχώς, τα έχετε δεδομένα τόσα χρόνια. Κατά έναν παράξενο τρόπο, για μένα η Θεσσαλονίκη ακροβατεί μεταξύ κατάθλιψης και διασκέδασης. Εχει αυτά τα σκαμπανεβάσματα από το ναδίρ στο ζενίθ, που της δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα. Είναι πάντως μια πόλη compact! Ολη η ζωή συρρικνωμένη στο κέντρο. Διαλέγεις και παίρνεις».