Κεντρική βιβλιοθήκη ΑΠΘ
του Αλέξανδρου Σαλαμέ (adisalames@yahoo.com)
Φωτο: Γρηγόρης Σιαμίδης
Οι φυλές
Από τα 1.732 - μετρημένα - καθίσματα της Κεντρικής Βιβλιοθήκης έχει περάσει στην κυριολεξία η σάρα και η μάρα. Κάνοντας μία πρόχειρη σούμα, κατέληξα σε τέσσερις βασικές κατηγορίες ανθρώπων που λυμαίνονται νυχθημερόν το χώρο της Κεντρικής. Πάμε να τους γνωρίσουμε.
Οι ξεχασμένοι
Κάποιο Σάββατο του Απριλίου, 9 το βράδυ. Καλά, είναι δυνατόν; Ποιος μπορεί, αντί να την πέφτει στο σπίτι για να δει το «Deal» ή να βρίσκεται ήδη κάπου έξω για καφέ, να διαβάζει στην Κεντρική; Κι, όμως, αγαπητέ, περίεργε αναγνώστη. Κύριοι, αρκετά πάνω των άντα, με μεράκι για διάβασμα, ελαφρώς ιδιαίτεροι τύποι, Αφρικανοί, αλλά και πάσης εθνικότητας, φοιτητές Στρατιωτικής Ιατρικής, γιατροί που χρωστάνε τα κέρατά τους, βρίσκονται εκεί ακόμη και τις πιο περίεργες ώρες. Και τι άλλο να κάνουν, θα μου πεις. Εκεί τουλάχιστον, γνωρίζονται μεταξύ τους και μπορεί να πάνε και για καμιά μπίρα μετά.
Οι πρωτοετείς
Η συγκεκριμένη φυλή κυκλοφορεί σε αγέλες. Κυμαίνονται από 15 ώς και 30 άτομα, μιλάνε δυνατά και περπατάνε σαν να τους ανήκει όχι μόνο η Κεντρική, αλλά κι ο κόσμος όλος. Τους συγκεκριμένους μπορεί και να τους πετύχεις στα μέσα της χρονιάς να είναι μαζεμένοι στα μπροστινά τραπέζια, να δουλεύουν καμιά τσιχλοεργασία, φωνάζοντας, πετώντας χαρτάκια και στέλνοντας μηνύματα στο κινητό. Κατά την περίοδο της εξεταστικής δε, κληρώνουν κάθε βράδυ έναν άτυχο, που θα σηκωθεί στις 8 με δύο τσάντες βιβλία για να πιάσει θέση για τους υπόλοιπους. Ολα αυτά, βέβαια, μέχρι το τρίτο έτος. Τότε, η παρέα συρρικνώνεται στο 1/5, αφού οι περισσότεροι είτε κάνουν σχέση και γίνονται μπουχός ή απλά μαζεύονται πιο πολύ σπίτια τους.
Το φυτώριο
Οι λίγοι και καλοί μελλοντικοί νομπελίστες της υπόθεσης. Μαζεμένοι στην αριστερή γωνία της Βιβλιοθήκης, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα της ακαδημαϊκής μπασκλασαρίας, χτυπάνε τα διαβασματικά 12ωρα για την πλάκα. Αν δε, κάποιος απλός θνητός κάνει το λάθος να καθίσει μαζί τους την «έκατσε». Κινητά, ψίθυροι, ακόμη και δυνατό ξεφύλλισμα στις σελίδες κομμένα. Ούτε για κατούρημα δεν μπορείς να σηκωθείς και να πας καλά καλά, αφού θέλει 5 λεπτά περπάτημα για να βρεθείς στις τουαλέτες από αυτό το ερημητήριο.
Οι «ναι μεν αλλά»
Η, πλέον, πολυπληθής φυλή της Κεντρικής. Είναι αυτοί που προετοιμάζονται ψυχολογικά όλη τη χρονιά για να περάσουν 10 μαθήματα, να πάρουν το πτυχίο στην ώρα τους και να κάνουν περήφανους τους γονείς τους κι όλο τους το σόι. Οπως, όμως, καταλαβαίνεις φίλε αναγνώστη, τίποτα σε αυτή τη ζωή δε γίνεται όπως το θέλουμε. Αντ’ αυτού, περνούν τις περισσότερες ώρες της ημέρας χυμένοι στις καρέκλες του κυλικείου και μόλις αρχίσει να πέφτει η νύχτα, αγχώνονται και γυρίζουν στη θέση τους για να διαβάσουν. Αλλά εκεί είναι ακόμα χειρότερα. Σαν άλλοι ζωντανοί-νεκροί πηγαινοέρχονται ανάμεσα στα τραπέζια, μπας και βρουν κανένα γνωστό ή είναι με το ρολόι στο χέρι για να περάσει κανένα μισάωρο και να βγουν για το πεντάλεπτο του τσιγάρου. Οπως καταλαβαίνεις, τα 5 λεπτά εύκολα γίνονται 2,5 ώρες και… ραντεβού το Σεπτέμβριο.
Θα πιούμε κάνα καφέ;
Καλά καταλάβατε. Εφτασε η ώρα του κυλικείου της Κεντρικής. Οσα μεταλλικά τραπεζάκια και καρέκλες και να μπουν, όταν ανοίξει ο καιρός και μαζί με τις ζέστες έρθει και η εξεταστική, ποτέ δε θα είναι αρκετά. Αν πάλι δε σιχαίνεσαι να κάτσεις κάτω, προτείνω ανεπιφύλακτα να πάρεις τον καφέ και να την πέσεις στα γρασίδια απέναντι από την κεντρική είσοδο. Οσον αφορά τις τιμές, η πρώτη φορά που σύσσωμο το φοιτητικό κίνημα, ανεξάρτητα κομματικού σχηματισμού και σχολής, πρόβαλε σθεναρή αντίσταση ήταν όταν πήγε να ανεβεί η τιμή του φραπέ, από το 1 ευρώ που είναι τώρα. Και τα κατάφερε.
«Εεεε… βασικά τι σχολή είσαι;»
Και άλλες τέτοιες κλισεδιές φεύγουν από τα στόματα αγοριών και κοριτσιών. «Δεν την παλεύω που δεν την παλεύω», σου λέει ο νεολαίος, «δεν την πέφτω σε κάνα γκομενάκι, μπας κι έχω κίνητρο να έρχομαι;». Αποτέλεσμα, οι μεν κοπέλες να σκάνε μύτη ντυμένες στην τρίχα, με το μαλλί φουλ κομμωτηρέ, τα δε αγόρια φορώντας την τελευταία τρεντιά μπας και συγκινήσουν την πιτσιρίκα που τους γυάλισε.
Κωδικός: Τακούνι
Κι εκεί που είσαι χωμένος μέσα στην «Εισαγωγή στην Παιδαγωγική» με κλειστό το κινητό και σημείωμα «Μη με ενοχλείτε», ένας ήχος ακούγεται από μακριά. «Κλαπ κλαπ». «Αποκλείεται», λες και συνεχίζεις να διαβάζεις. «Κλαπ κλαπ». Είσαι πλέον σίγουρος. Το «κλαπ» γίνεται πιο ρυθμικό και έντονο, μέχρι που περνάει από μπροστά σου η συμφοιτήτρια, που έρχεται κάθε πρωί κοκέτα στη σχολή, η οποία ψάχνει σε όλη τη βιβλιοθήκη να βρει την κολλητή της για να κάτσουν μαζί. «Την ηλίθια, με διέκοψε», σκέφτεσαι και βάζεις ένα φιλτράκι στο στόμα σου, καθώς σηκώνεσαι για το 42ο σου διάλειμμα.
Μήπως έχεις χαρτομάντιλα;
Για το τέλος, άφησα τις τιμημένες τουαλέτες της Κεντρικής. Πέρα από το καθημερινό σιχτίρισμα των καημένων των καθαριστριών, που σε full season δεν προλαβαίνουν να σταθούν, ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει για τα συνθήματα που γράφονται στον ιερό αυτό χώρο. Τηλέφωνα για ραντεβού, πολιτικά συνθήματα, συνθήματα για ομάδες, ερωτήσεις που περιμένουν απάντηση, μέχρι και πιθανοί αριθμοί κυκλοφορίας ασφαλιτών βρίσκεις γραμμένα στους 4 τοίχους των 5 τουαλετών της βιβλιοθήκης. Χαρά στο κουράγιο αυτού που θα τα καθαρίσει στο τέλος της χρονιάς.
Οι πρωταγωνιστές
Ποιοι άλλοι από τους ίδιους τους φοιτητές. Τέσσερις από αυτούς συστήνονται και απαντάνε στις εξής απορίες:
1. Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανες στο «παρθενικό ντεμπούτο» σου στην Κεντρική;
2. Τι σου έρχεται πριν απ' όλα στο μυαλό όταν ακούς Κεντρική Βιβλιοθήκη;
3. Τρεις λόγοι για να πάει κανείς Κεντρική;
4. Τρεις λόγοι για να μην πάει κανείς Κεντρική;
Χριστίνα, 2ο έτος Πληροφορικής ΑΠΘ
1. Πρώτα απ' όλα σκέφτηκα, ότι μου αρέσει εδώ, γιατί έχει πολύ νέο κόσμο.
2. Η παρέα μου και το χαβαλέ που κάνω μαζί τους, όταν ερχόμαστε για να διαβάσουμε.
3. Βλέπεις τους άλλους να διαβάζουν και πιέζεσαι για να διαβάζεις κι εσύ. Είναι ευχάριστο το περιβάλλον. Γνωρίζεσαι με κόσμο.
4. Το μόνο αρνητικό είναι ότι καμιά φορά δεν μπορείς να συγκεντρωθείς.
Αννα, 2ο έτος Πληροφορικής, ΑΠΘ
1. «Πόπο, άδεια είναι». Αλλά δεν ήταν εξεταστική ακόμα. Μετά γέμισε κόσμο.
2. Το κυλικείο!
3. Μπορείς να διαβάσεις με την άνεσή σου. Παίρνεις κουράγιο από τους υπόλοιπους που «υποφέρουν» μαζί σου. Συνεργάζεσαι με τους συμφοιτητές σου.
4. Πολλές φορές παρασύρεσαι σε άπειρα διαλείμματα. Η «πασαρέλα» που γίνεται στις εξεταστικές. Οταν έχει πολύ κόσμο δεν παλεύεται».
Μανώλης, 4ο έτος Αρχιτεκτονικής, ΑΠΘ
1. Οτι είναι ωραίο μέρος για να γεμίζω τα κενά της μέρας μου, όταν δεν πάω για καφέ.
2. Και λόγω σχολής, ότι είναι το μοντέρνο αρχιτεκτόνημα των Φινέ και Παπαϊωάννου.
3. Η ψυχολογική στήριξη, όσων διαβάζουν. Η ψυχολογική υποστήριξη, όσων…βαριούνται. Οτι είναι κομβικό σημείο για ραντεβού.
4. Ενας και μοναδικός: αν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις, μην πας.
Χριστίνα, 2ο έτος Αρχιτεκτονικής, ΑΠΘ
1. Δεν έκανα και τις πιο ευχάριστες σκέψεις. Ηταν το μέρος που θα διάβαζα. Τι άλλο;
2. Ο θόρυβος από τα τακούνια!
3. Οι γνωστοί και φίλοι που συναντάς. Οτι με ένα ευρώ έχεις άπειρα τετραγωνικά από γρασίδι για να την πέσεις. Το δωρεάν Ιντερνετ.
4. Η οχλοβοή της εξεταστικής. Η μόνιμη ζέστη από τα καλοριφέρ. Το ότι πας για να διαβάσεις.
Και καλό σας διάβασμα!
Info
Η βιβλιοθήκη του ΑΠΘ ιδρύθηκε το 1927. Είναι η δεύτερη σε μέγεθος πανελλαδικά μετά την Εθνική Βιβλιοθήκη και μία από τις μεγαλύτερες στα Βαλκάνια.
No comments:
Post a Comment