Στο μυαλό μιας υποψήφιας

Πανελλήνιες

H Αθανασία έδωσε το πρώτο της μάθημα, Νεοελληνική Γλώσσα, το Σάββατο, 19/5, μαζί με όλους τους άλλους υποψήφιους των Πανελλήνιων εξετάσεων. Δέκα μέρες πριν - πάνω στην αγριότερη φάση δηλαδή - κλέψαμε λίγα λεπτά από το χρόνο της για να ξαναθυμηθούμε κι εμείς οι παλιότεροι τι εστί Πανελλήνιες.

της Χάϊδως Σκανδύλα
Φωτο: Γρηγόρης Σιαμίδης

Αγχος, παπαγαλία, άγχος, πολύ διάβασμα, άγχος. Εικόνες - λέξεις που κατακλύζουν το μυαλό όταν ακούμε για Πανελλήνιες. Σωστές όλες, όμως, κάτι λείπει. Ο στόχος. Και η δύναμη να τον πετυχαίνεις. Η απόλυτη ικανοποίηση-ντόπα τού «τα κατάφερα». Η Αθανασία το είπε πολύ ωραία όταν τη ρώτησα αν τελικά αξίζει τον κόπο όλο αυτό το νταβαντούρι, δεδομένου ότι η ανεργία δείχνει τα δόντια της και κατεβάζει τα στάνταρ ακόμη και στους αριστούχους αυριανούς φοιτητές: «Είναι ο πρώτος αγώνας στη ζωή κάθε ανθρώπου. Αρα αξίζει».
Αξίζει 13 ώρες διάβασμα τη μέρα, μηδενός εξαιρουμένων των Σαββατοκύριακων. «Αν έχω φροντιστήριο, δεν προλαβαίνω και περιορίζομαι στις 6. Μπορώ να διαβάσω και 5 ώρες σερί. Κάνω διάλειμμα μόνο όταν κουράζομαι. Εχω να πάω σχολείο σχεδόν ένα μήνα, όπως και πολλά άλλα παιδιά από την τάξη μου. Γενικά το θεωρώ χάσιμο χρόνου, ειδικά τα μαθήματα γενικής παιδείας. Αντίθετα, μπορεί να πάω σχολείο μόνο και μόνο για μία ώρα, την ώρα των Αρχαίων Ελληνικών, γιατί αυτό που θα πάρω στο μάθημα πραγματικά αξίζει. Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τον καθηγητή Αρχαίων».
Πράγματι, οι «κοπάνες για διάβασμα» ήταν συνηθισμένο φαινόμενο και πριν από 10 χρόνια...
Δεν έχει νόημα να παρακολουθείς, αφού η προσοχή είναι στραμμένα αλλού. Και οι καθηγητές δείχνουν κατανόηση. Μοιάζει με κοροϊδία.
Και θυσίες; Ποια είναι η μεγαλύτερη που έκανες;
Το ότι στερήθηκα ώρες - πολλές - από ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Ξέρεις, φέτος κατάλαβα πραγματικά ποια άτομα του κύκλου μου αξίζουν.
Αλήθεια, παίζει ακόμη ο μύθος της φοιτητικής ζωής ως δέλεαρ για τις εξετάσεις;
Κάνω συνεχώς όνειρα για αυτήν την τετραετία. Φαντάζομαι τη φοιτητική ζωή πολύ τρελή. Μόνο αυτό σκέφτομαι και παίρνω δύναμη για το διάβασμα.

Ονειρα και νεύρα

Και από άγχος πώς πάμε;

Κάποια στιγμή πριν από κάποιες εβδομάδες έπαθα μία κρίση πανικού, κλάματα, ιστορίες. Πίστεψα ότι δεν προλαβαίνω με τίποτε. Τότε με βοήθησε πολύ η καθηγήτρια Αρχαίων στο φροντιστήριο. Κατάλαβα ότι το άγχος είναι ο μεγαλύτερός μου εχθρός. Μπορεί να με κάνει να γράψω χειρότερα από ένα μαθητή με λιγότερες γνώσεις από εμένα. Αυτό με πείσμωσε, γιατί είμαι εγωίστρια. Τώρα μη γελάσεις, αλλά πριν από κάμποσο καιρό είχα ονειρευτεί ότι ήμουν στην αίθουσα των εξετάσεων και έγραφα Ιστορία και δεν μπορούσα να διαβάσω τα θέματα επειδή είχαν θολώσει τα μάτια μου. Κι όσο τα έτριβα χειροτέρευε η κατάσταση. Οσο για το πώς καταπολεμώ το άγχος; Ξεσπώντας. Στον αδερφό μου και όχι μόνο. Βασικά ξεσπάω σε όποιον βρω μπροστά μου - έχω αρκετά νεύρα.
Φαντάζομαι ότι ολόκληρη η οικογένεια σου συμπαραστέκεται κι έχει μπει στους ρυθμούς σου...
Εννοείται. Υπάρχει ησυχία για να μπορώ να διαβάζω, η τηλεόραση σε χαμηλή ένταση, αν όχι σβηστή. Η μητέρα μου με κυνηγάει για να τρώω.
Θυμάμαι πολλά παιδιά είχαν βάλει κιλά διαβάζοντας...
Ναι, ξέρω κάποιον που έβαλε 15 κιλά. Προς το παρόν δεν έχω παχύνει αν και τρώω αρκετά.

Πενταήμερη πήγες;

Οχι, προτίμησα να εκμεταλλευθώ αυτές τις 5 ημέρες για επαναλήψεις. Ούτως ή άλλως δεν πήγε και η φίλη μου, οπότε δεν είχα και παρέα.
Και διακοπές; Να φανταστώ ότι το τελευταίο μάθημα θα το δώσεις με το σακ βουαγιάζ έτοιμο;
Με το που θα δώσω το τελευταίο μάθημα των Πανελληνίων θα πάω με την κολλητή μου για μία ημέρα στην Καλλιθέα Χαλκιδικής. Οταν τελειώσουν όλες οι εξετάσεις φεύγω Ρόδο για ακαθόριστο χρονικό διάστημα κι ό,τι προκύψει...

*Η Αθανασία στοχεύει στο Παιδαγωγικό, αλλά ενδιαφέρεται και για Ψυχολογία. Για να τα καταφέρει στο πρώτο χρειάζεται τουλάχιστον 16άρια στα βασικά μαθήματα Ιστορία και Αρχαίων. Το Παιδαγωγικό μαζί με τα Οικονομικά και τις Αστυνομικές - Στρατιωτικές Σχολές είναι οι πιο δημοφιλείς... στόχοι στην τάξη της.