Λίγη ειλικρίνεια βλάπτει

Της Σόνιας Ταλαντινού

Ο Γάλλος νοβελίστας Jean Giraudoux είπε ότι «το μυστικό της επιτυχίας είναι η ειλικρίνεια». Ο γλυκός μου δεν μπορούσε να προβλέψει σε τι κόσμο θα ζούσαμε σήμερα. Εναν ακόμη ν' ακούσω να μιλάει για ειλικρίνεια κι εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω. Που μάλλον ξέρω, δηλαδή, αλλά εσείς θα το μάθετε από τις εφημερίδες.
Δεν ξέρω αν η ειλικρίνεια αποτελεί μυστικό για την επιτυχία, ξέρω, όμως, πως με τα ψέματα πας μπροστά και όλοι σε αγαπάνε. Προσωρινά και ψεύτικα. Εστω. Σε εποχές που η μοναξιά θερίζει, ακόμη κι αυτό μπορεί να αποτελεί όαση. Ολοι μιλάνε για ειλικρίνεια. Και δεν το συζητώ, σε βάθος χρόνου ο ειλικρινής βγαίνει συνήθως κερδισμένος, αλλά στην καθημερινότητα αποδεικνύεται πολλάκις μ... ς με περικεφαλαία.
Σε κοιτάει στα μάτια, δείχνει πως λιώνει, προσπαθεί να σε «ρίξει», αλλά στο σπίτι ξεχνάει πως έχει αφήσει μια αρραβωνιάρα και μέλλουσα σύζυγο. Αποτέλεσμα; Μπορεί το κάστρο -εσύ- να μην πέσει, αλλά πάντα υπάρχει το επόμενο, που θα αποτελέσει και το δεκανίκι στην προσωπική του δυστυχία.
Ρωτούν την άποψή σου στη δουλειά για ένα κόνσεπτ. Εσύ το σιχαίνεσαι και μαζί με αυτό και το συνάδελφο που το σκέφτηκε. Συναινείς και οι εργασίες προχωράνε κανονικά. Αποτέλεσμα; Παίρνεις προαγωγή, γιατί συμφωνείς με το αφεντικό.
Είσαι χάλια, το ξέρεις, ρωτάς πώς δείχνεις και όλοι λένε τα καλύτερα. Αποτέλεσμα; Είτε ξαναφοράς εκείνο το χάλια φόρεμα που σε δείχνει σαν τη Μαρία Φαραντούρη είτε ξαναχτενίζεσαι σαν τον Μπομπ Μάρλεϊ και καμαρώνεις σαν το γύφτικο σκεπάρνι.
Σου λέει πως εκτιμάει την ειλικρίνεια κι έχει βαρεθεί το ψέμα. Του λες «σ' αγαπώ» ή κάτι παρεμφερές, για να μην τρομάξει -ξέρετε, αυτοί σήμερα τρομάζουν κι εύκολα. Αποτέλεσμα; Την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από το σκηνικό.
Λες σε μια φίλη ότι πράττει σωστά με τη λάθος επιλογή της -αφού σε ρώτησε, δεν πήρες μόνος σου το λόγο, ενώ έχεις άλλη άποψη. Κι αν την πεις είτε θα μαλώσετε είτε θα σε παρεξηγήσει. Αποτέλεσμα; Την πατάει κι εσύ από μέσα σου χαίρεσαι που είχες δίκιο στην αρχική σου εκτίμηση. Ναι, αλλά δεν είσαι σωστή φίλη.
Προχθές που ήμουν με μια παρέα στην παραλία και περιέργως είχε πέσει σιγή -σπάνιο φαινόμενο για εμάς που δεν μπορούμε να σταθούμε διακριτικά πουθενά- αναρωτήθηκα φωναχτά πώς θα ήταν αν κάτι τέτοιες στιγμές έβγαιναν αυτόματα bubbles πάνω από τα κεφάλια μας κι έγραφαν τι σκέφτεται ο καθένας. Μόλις το άκουσε αυτό η ομήγυρη, πάγωσε για δευτερόλεπτα. Ούτε που θέλω να φανταστώ τι σκέψεις περνούσαν από το κεφάλι του καθένα, τις οποίες δεν πρόκειται ποτέ να μοιραστούν και με κανένα. Ολοι αυτοί, όμως, εν ευθέτω χρόνω θα απαιτήσουν ειλικρίνεια.
Πόσοι, όμως, μπορούν να την αντέξουν, αλήθεια; Σε κάποια στιγμή της ζωής μου ήμουν τόσο ειλικρινής που ακόμα το μετανιώνω. Το συγκεκριμένο. Οταν πέρασε το σοκ και μαζί του τα χρόνια και άρχισα να ξαναγίνομαι ειλικρινής, το πλήρωσα αλλεπάλληλα, αλλά παράλληλα έμαθα ότι αυτά που αξίζουν στη ζωή τα πληρώνεις ακριβά. Οχι από κάποια θεία τιμωρία, αλλά για να μάθεις να τα εκτιμάς.
Σε μια πρόσφατη συζήτηση ανέφερα σε κάποιον ότι όταν συναντάμε ανθρώπους στη ζωή που μας εκνευρίζουν, είναι γιατί έχουν κάτι δικό μας. Αυτό που δεν μπορούμε να δούμε πάνω μας και το κατακρίνουμε στον άλλον είναι δικό μας ελάττωμα. Δεν έδειξε να το κατάλαβε και ούτε και που το περίμενα, για να πω την αλήθεια. Το πρώτο μάλιστα παράδειγμα που χρησιμοποίησε ήταν αυτό περί ειλκρίνειας. Τυχαίο; Μερικοί άνθρωποι είναι τόσο κλειστοί, που αρνούνται να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Η ειλικρίνεια, αγάπη μου, είναι το δώρο της αυτογνωσίας.